KAPANMAYACAK KAPILAR

Mekanların önemli mimari parçası olan kapılar, estetik yapısal desteğiyle devrin sanat görüşünü, anlayışını sağladığı gibi toplumlar arası ilişkiyi ve toplumsal mimariyi ifade eder.

Özellikle yaşanan olumsuz politik gelişmelerin sonucunda geçmişte ve yakın zamanda toplumun/ların uğradığı toplumsal zulümlere karşılık yapılan hafızalaştırma politikaları yapay anıtsal durumları oluştursa da benim için bu görseldeki kapılar, yapayın bıraktığı doğallıktaki bir hafızayı betimler.

Duygularımın ağır bastığı ve bundan yola çıkarak oluşturduğum, bana hafızanın kendini tanıtmaya başladığı, geçmişin imgesine atılan ilk adımıdır kapı. Mekanın insana, insanın insana değdiği, geçmişi ve geleceği tahayyül etme kabiliyetini artırmada rol üstlendiği bir hafızalaştırmanın parçasıdır belki de.

Ve kapılar; kimi insanların huzura açılan, koruyan kollayan, yok halini var eden mekanların mütevazi geçişidir. Adeta bir kimlik tanımı olan kapılar, bazen bir Ermeni’yi, bazen bir Kürdü, bazen bir Keldani’yi, bazen bir Yahudi’yi… tanıtır size.

Mekanın dili olduğu kadar toplumun ve insanın dilini oluşturan kapılar aynı zamanda toplumsal hafızanın dışavurumudur.

Kimi zamanlar, insanlar bebekken bu kapının eşinden çıkıp bir daha dönememiştir ve sadece ona anlatılanın rüyasında sirayet etmesiyle yetinebilmiştir. Bu kapılar kimi zamanlar yok edilen bir hafıza mekanıyla yok olmuş, kimi zaman duvarla örülü bir betonarmeye mahkum edilmiştir. Bir hafızasızlaştırma ihlalini nitelese de bir o kadar toplumsal belleğin yok oluşu…

Bu kapının eşiğinden adım atarak mekanından mahrum kalan bir milletin zulüme mahkum olması insanlık ayıbıdır. Bu kapılar kapanmaz çünkü bu ayıp hepimizin…

Kaynaklar:

- Hafıza Merkezi, Hafıza ve Sanat Konuşmaları 2020

- https://www.researchgate.net/publication/341873621_GECMISTEN_GELECEGE_DOGRU_BIR_GECIS_KAPILAR